Poznaj korzyści z praktykowania wdzięczności z dzieckiem

W jaki sposób się zatrzymać i pokazać dziecku, jak się skupić na tym, czego doświadcza tu i teraz. Pomocna w tym może być praktyka maindfullnes, a konkretnie praktykowanie wdzięczności. Jak praktykować wdzięczność z dzieckiem?

Dlaczego warto rozwijać poczucie wdzięczności u dzieci?

Taki nawyk warto budować już od najmłodszych lat. Dzięki temu zostanie on z dzieckiem na całe życie. Wdzięczność, która jest emocją i nastawieniem to gwarant szczęśliwego życia. Nasz mózg rozwija te połączenia mózgowe, które są praktykowane. Zupełnie jak na siłowni. Jeśli zatem ćwiczymy się we wdzięczności to ona będzie składową naszej codzienności i zwiększać poczucie szczęścia. Jak pokazują badania nawet o 25%. Dzięki temu, że dziecko nauczy się dostrzegać pozytywne i dobre rzeczy w swojej codzienności, dziękuje za otaczający go świat i swoje w nim miejsce. Lepiej będzie sobie radziło w przyszłości z trudnymi sytuacjami, będzie też bardziej odporne na stres i wyzwania współczesnego świata.

Co zyskujemy dzięki praktykowaniu wdzięczności?

Przede wszystkim umiejętność przyglądania się swojemu życiu i głębokiej refleksji na jego temat. Uczymy dziecko, by przestać gonić za tym, co w przyszłości, a pochylić się również nad chwilą obecną. I zobaczyć to, co jest w niej dobrego. Praktykowanie wdzięczności uczy pozytywnego myślenia i przynosi wewnętrzny spokój. Może mieć wpływ na samopoczucie fizyczne i psychiczne. Zmniejsza lęki i zaburzenia nerwicowe, ułatwia nawiązywanie relacji społecznych. W końcu pomaga radzić sobie z codziennymi wyzwaniami i łagodzi poczucie stresu. Dzięki dostrzeżeniu dobrych sytuacji z naszego życia, zwiększa się też poczucie dobrostanu.

W jaki sposób praktykować wdzięczność z dzieckiem?

Przede wszystkim poprzez szczerą i otwartą rozmowę. Niech codzienna praktyka stanie się miłym rytuałem i ma odpowiednie miejsce w ciągu dnia. Naturalnym momentem jest moment kładzenia się spać i intymna rozmowa przed zgaszeniem światła. Niech praktykowanie wdzięczności nie dzieje się w pośpiechu i przy okazji jakichś zadań. Można do poruszonych kwestii wracać i o nich rozmawiać. Nie warto poganiać i zmuszać dziecko do odpowiedzi. Czasami wystarczy, by jakaś myśl pracowała w głowie, a dziecko o niej opowie, gdy będzie gotowe. Dobrze robi też dawanie przykładu i opowiadanie też o swoich momentach wdzięczności.